Younes Aamiri - winnaar van het Gekleurde Miertje
Interview met Younes Aamiri, winnaar van het Gekleurde Miertje, een wisseltrofee speciaal voor jongeren in Utrecht, die zich actief inzetten als vrijwilliger.
Tegenover mij zit Younes Aamiri, winnaar van het Gekleurde Miertje, een wisseltrofee speciaal voor jongeren in Utrecht, die zich actief inzetten als vrijwilliger.
Waarom Younes deze prijs heeft gewonnen, in een notendop:
-Hij zet zich in voor allerlei projecten op school waarbij hij jongeren met elkaar probeert te verbinden;
-Hij zit in de jeugdraad;
-Hij werkt samen met NJR aan het project Great Minds en heeft hiervoor het ‘buddysysteem’ bedacht;
-Hij denkt mee over de (aula)renovatie op school;
-Hij debatteert en doet mee met de schoolverkiezingen;
Younes zit in het 4e leerjaar op VOLT! Toekomstmakers en komt over als een aardige, rustige, bescheiden jongen. Wanneer we in gesprek raken kom ik al snel tot de ontdekking dat het spreekwoord ‘stille wateren hebben diepe gronden’ zeker van toepassing is. Hoewel het hem ogenschijnlijk voor de wind gaat, gaat er een inspirerend verhaal schuil achter zijn vriendelijke glimlach.
Ik vraag Younes of hij me kan vertellen waarom juist hij het Gekleurde Miertje gewonnen heeft. Hij lacht en begint te vertellen over zijn kennismaking met NJR, een platform dat zich inzet voor jongeren, en het project Great Minds, wat gericht is op mentale gezondheid onder jongeren.
Hoewel Younes inmiddels in zijn examenjaar zit, weet hij als de dag van gisteren hoe hij zijn brugklas heeft ervaren. Hij geeft aan dat hij in die periode behoefte had aan een buddy, een medeleerling met meer ervaring op de middelbare school, waar hij terecht kon met vragen over school, roosters, toetsen en bij wie hij af en toe zijn hart kon luchten. Vanuit die behoefte bedacht hij het buddysysteem.
Wat houdt het buddysysteem in? Eigenlijk is het heel eenvoudig: een eersteklasser wordt gekoppeld aan een vierdeklasser, zij worden buddy’s. De eersteklasser kan bij zijn/haar buddy terecht voor vragen over huiswerk of toetsen, maar ook over bijvoorbeeld vrienden maken en sociale activiteiten.
Het buddysysteem is hard nodig merkt Younes. Na jaren van quarantaine, thuiszitten, gamen en weinig tijd op school, ziet hij dat leerlingen het contact met elkaar kwijt zijn geraakt. Ze brengen veel tijd online en op de ‘sociale’ mediakanalen door, maar échte sociale contacten zijn er nauwelijks. Natuurlijk is hij blij met zijn gewonnen trofee, maar echt tevreden is hij pas wanneer zijn systeem gaat werken.
Dat Younes het hart op de juiste plek heeft is me inmiddels meer dan duidelijk, maar ik merk dat hij nog meer te vertellen heeft. Deze goedlachse, bescheiden jongen is niet alleen een leerling die iets wil betekenen voor een ander. Nee, deze jongen spreekt vanuit ervaring.
Ongeveer 2 jaar geleden verloor Younes zijn vader, de persoon in zijn leven tegen wie hij opkeek en die ervoor zorgde dat, ongeacht de omstandigheden, er altijd positiviteit in huis was. Dit was voor hem en zijn familie een moeilijke periode. Younes vertelt ietwat beschaamd dat hij in die periode ook niet de makkelijkste is geweest, maar dat hij gelukkig de juiste mensen om zich heen had.
Op een bepaald moment heeft hij de knop omgezet. Hij haalde kracht uit de onuitputtelijke positiviteit van zijn vader en zette dit om in daden. Zijn schoolresultaten gingen omhoog, hij presteerde zelfs zo goed dat hij in datzelfde jaar een niveau omhoog kon, naar VMBO TL. En hij wilde zich actief gaan inzetten voor het mentaal welbevinden van zijn medeleerlingen, zeker nu hij ervaarde hoe belangrijk dit is.
Inmiddels heeft Younes, met zijn 16 jaar, dus een bak levenservaring en een inspirerend verhaal waarmee hij andere jongeren wil motiveren om iets van hun leven te maken. Hij wil vooral overbrengen dat het oké is wanneer je niet lekker in je vel zit, dat je om hulp mag vragen en dat je het niet alleen hoeft te doen.
Wanneer ik hem vraag naar de toekomst is zijn antwoord: ‘the sky is the limit’. Hij wil door blijven gaan met jongeren inspireren, helpen bij vraagstukken over mentale gezondheid en idealiter maakt hij hier later zijn beroep van.
Tegen het eind van ons interview, wat al lang geen interview meer is maar meer een inspiratiesessie, zit ik met natte ogen te kijken naar deze lieve, zachte, maar zo sterke en intelligente jongen tegenover me. Beste Younes, je bent een voorbeeld voor velen. Dank voor je mooie woorden.